Stopniowo zacząłem robić ilości prochu "na raz" i przestawałem zalewać go wodą. Wychodziły mi tam jakieś petardki, ale ja wolałem miotać rzeczy za pomocą PCz. Potem przyszedł czas na nadmanganian i aluminium, czarnym przestałem nawet miotać bo FB jest lepszy. Wszystko robiłem w masce i rękawiczkach. A dziś połączyłem prawie dorosłego chemika z tamtym chcącym zrobić wszystko sam dzieckiem: założyłem białą starą koszulę (taka przydluga, zastępuje mi fartuch), poddałem cukry z drewna reakcji pirolizy czyli zrobiłem węgiel, wszystko zmieliłem na pył i połączyłem w dokładnych do 1g proporcjach. Potem dałem trochę wody i zrobiłem granulat przez sitko. Jeszcze nigdy się tak nie bawiłem. Powiem Wam coś jeszcze: nie ma nic przyjemniejszego od zapachu suszącego się prochu.

Zachęcam do podzielenia się swoimi doświadczeniam

Mnie zapach p.cz. kojarzy się z drożdżami winnymi, bo do przegryzania używam przedgonów z destylacji bimbru ;-)

"Bukiet" jest na tyle intensywny, że swojego czasu nieświadoma niczego małżowina wygoniła mnie ze śmieciami bo myślała, że coś w śmietniku fermentuje...

Oczywiście niczego to nie zmieniło, bo wiadoma mieszanka suszyła się dyskretnie zakamuflowana.

Od tego czasu staram się być jeszcze bardziej dyskretny :-D

Pamiętam, jak kombinowałem z lontem ze sznurka nasączonego saletrą, ale to się paliło jak cholera. A ten młynek do kawy to masakra, pół kuchni w pyle było, ale co tam, ważne, że petarda hulała. Teraz to już inna bajka, wszystko kupisz w necie, ale ta satysfakcja z "ręcznej roboty" to coś, czego się nie zapomina.

___________________________________

https://www.attic.pl/producenci/rockwool